We steken de Weser over en gaan boven Bremen recht naar het noorden voor onze volgende twee eiland bezoekjes. We zijn verrast door de vakantiesfeer die er heerst in deze punt aan de monding van de Elbe.
Cuxhaven
Er zijn meerdere campings aan de kust, naast de vele hotels en vakantieverblijven. Het huidige Cuxhaven is een samenvoeging van de dorpen Ritzebüttel en Cuxhaven in 1872. Het oude Ritzebüttel met haar kasteel is het stadscentrum van de stad gebleven. De Kugelbake, het houten baken dat bij de Elbemonding staat, is ver in de omtrek te zien. Het symbool voor Cuxhaven staat dan ook afgebeeld in het stadswapen.
Neuwerk
Het eiland Neuwerk ligt tien kilometer uit de kust en is bij laag water per paard en wagen te bereiken, een tochtje van een uur. Helaas zijn de Wattwagentochten allemaal volgeboekt. Met de veerboot moet je een hele omweg varen en doen we er zo’n twee uren over. Neuwerk is helemaal plat en bestaat volledig uit weiland met een paar boerderijen, die tevens dienst doen als pension en restaurant. Het heeft geen duinen en strand. De paarden en koeien grazen tot de basaltrand die het weiland scheidt van het water, de boot vaart er rakelings langs. Alleen om de boerderijen heen ligt een groene dijk waarover je het eiland met gemak tussen heen- en terugvaart kunt rondwandelen.
Helgoland
Het eiland is geen Waddeneiland, maar een langgerekte rots met aan de oostkant een lager gelegen vlakte met een zandstrand en een afgesplitst deel dat alleen per boot bereikbaar is. De tocht naar Helgoland duurt ruim twee uur en gaat met aardig wat rollen en stampen. Zelf voel ik aan het eind van de overtocht de koffie zwaar op de maag liggen, maar er zijn er die er erger aan toe zijn. Meerdere dames hebben de spuugzakjes in de aanslag en bij eentje is het zelfs helemaal misgegaan. Maar dan zijn we er.
Het rotseiland is spectaculair, maar erg klein, met als resultaat dat we allemaal in eenzelfde rondje het eiland rondgaan. De ene helft van de groep gaat linksom, de andere helft rechtsom, allemaal naar het uiterste puntje, de losstaande rots “Lange Anna”. Door de strategische ligging in tijden van smokkel en oorlog heeft het een bewogen verleden. Het is in Deense en Britse handen geweest en tot na de Tweede Wereldoorlog marinesteunpunt gebleven. Het is hevig gebombardeerd, maar onverwoestbaar gebleken.
augustus 2017