In februari hadden we al drie campings geboekt op Sylt, het laatste Duitse Waddeneiland van onze reeks. Doordat in maart de wereld compleet op z’n kop kwam te staan vanwege de uitbraak van het Coronavirus eindigden we onze voorbereidingen. Toen twee weken voor onze geplande reis Duitsland weer openging voor toeristen van buiten besloten we alsnog te gaan. We gingen immers met onze eigen camper. Sylt is via een dijk van de vaste wal te bereiken, dus bevalt het niet, dan zijn we zo weer terug was onze redenatie. De ochtend van ons vertrek gaan we nog even tanken en de routebegeleiding checken. Blijkt de navigatie opeens twee uur langer aan te geven dan we in gedachten hadden. Dat is even schrikken. De route gaat via Denemarken en met een veerboot? Denemarken staat echter op dat moment nog geen toeristen van buiten toe. Dan komen we er achter dat de dijk naar Sylt alleen een treinspoor heeft. We moeten op de autotrein!
Autozug
Bij het tankstation bestellen we online nog snel een ticket voor de laatste overtocht van zeven uur. Hebben we nog mazzel dat we onze oude Hymer inmiddels hebben ingeruild voor een buscamper, met de oude camper hadden we niet op de trein gemogen. Vanuit Niebūll is het een af en aan rijden van deze autotreinen. Het is weer een nieuwe ervaring. Zo is er geen eilandbezoek hetzelfde.
Hörnum
De eerste camping op Sylt is in het plaatsje Hörnum in de zuidelijke punt. Hier kijken we vanaf de haven en het strand op Föhr en Amrum, de eilanden van onze vorige reis. Het is een gezellig vakantiedorp in de duinen, met veel zandpaadjes naar de zee bijna rondom.
Westerland
Vanuit wat ze hier het zonnige zuiden noemen gaan we via het smalste deel van het eiland naar het midden. Op dit ankervormige eiland is op het smalste stuk naast de hoofdweg aan de westkant slechts een reepje duin en aan de oostkant een streepje groenland. We beklimmen hier het hoogste punt om het nog beter te ervaren en gaan dan door naar Westerland, het hoofddorp van het eiland. Het is een grote badplaats met een enorme bakstenen boulevard die ons erg doet denken aan die van Borkum. Ook hier veel hotels, restaurants en winkelstraten met winkels van de duurdere modemerken. De imposante beelden van de Reisende Riesen im Wind van Martin Wolke staan er demonstratief op het plein voor het station. De camping in de duinen blijkt een trekpleister voor watersporters. Het is er volgepakt met campers en busjes met sportievelingen met surfplanken en kites. Er heerst een relaxte on-Duitse sfeer die we zeker in deze tijd van risicomaatregelen niet hadden verwacht in het land met de doorgaans vele geboden.
Keitum
Iets ten noorden van Westerland ligt Kampen, daar zullen we ook drie daagjes op een camping staan. Met de camper is het natuurlijk een reisje van niks, maar nu we toch van de plaats zijn doen we even onze standaard reisdag bezoekjes aan een supermarkt en bezienswaardigheden onderweg. We bezoeken Keitum, een dorp nog in de eilander sfeer van weleer. Idyllische rietgedekte huizen met veel leibomen en rozen in de voortuinen zoals op Föhr. Het dorp is helaas van top tot teen aangeharkt en opgepoetst. Bijna elk huis herbergt een boetiek of restaurant. De vele parkeerplaatsen aan de rand van het dorp maken het tot een soort bewoond openlucht museum. Toch leuk om even ervaren te hebben.
Kampen
Het artistieke Kampen blijkt vooral een gigantisch villapark met vrijwel uitsluitend rietgedekte tweede huizen van de Duitse jetset. We maken een wandeling door het dorp op een vrijdagmiddag. Kennelijk maakt het zich op voor het aanstaande weekend, het krioelt er van de busjes met tuinmannen, aangeharkt is dan ook een understatement voor de aaneenschakeling van gemillimeterde gazons, kaarsrechte borders, gepoetste keienrijen en keurig gesnoeide hagen. Elk huis heeft z’n eigen dubbele parkeerplaats, veelal met ondergrondse garage. De winkelstraat kent alleen dure merken, zelfs de buurtsuper heeft de uitstraling van een boetiek, hadden we niet gegoogeld, dan waren we er zo aan voorbij gegaan.
List
We pakken de fiets naar List, een toeristische havenplaats waar de veerboot naar Rømø af en aan vaart. De houten kiosken met winkeltjes en eetgelegenheden in de haven zijn een ware trekpleister, het is er aangenaam gezellig.
De Ellenboog
Van List fietsen we via de Ellenbogenberg weer terug naar de camping. De Ellenboog is een kromme zandplaat aan de noordkant van het eiland, het omklemt een vogelreservaat waar schapen los over het fietspad in het groen kunnen grazen of op het strand kunnen gaan liggen, wat ze schijnbaar graag doen.
Wenningstedt
Bij ondergaande zon maken we een wandeling door de duinen naar Wenningstedt en gaan via het strand terug. We zijn niet de enigen die op deze prachtige avond de zon in de zee willen zien zakken. We passeren mensen met camera’s, stellen die selfies maken, gezinnen met honden en een stelletje met een fles wijn en twee glazen. Ook in de strandkorven zitten mensen van het uitzicht te genieten.
Rest ons alleen nog een plaatsje te bemachtigen voor de autotrein om dit verrassende eilandbezoek af te sluiten.
juli 2020